،دولت‌هایی كه پس از پیروزی انقلاب بر سر كار آمده‌اند اغلب به جای برنامه، شعار را محور كار خود قرار داده‌اند. یكی با شعار عدالت روی كار آمد و دیگری با شعار سازندگی. در این میان بی‌برنامگی و شعارزدگی بیش از هر زمان دیگر كشور و جامعه را درگیر كرد. این مسئله در بسیاری از زمینه‌ها از فرهنگی و اجتماعی گرفته تا سیاسی و ورزشی به چشم می‌خورد. مثلا در بخش ورزش طبق آمار اعلام شده یك هزار و ۵۰۰ طرح ورزشی نیمه‌كاره رها شده در كشور وجود دارد كه ساخت و ساز آن متوقف است. لرستان سرزمین استعدادهای ناب است وجوانانی با فیزیک بدنی مناسب ،شجاع ،دلیر ،متعصب ولرستان از دیر باز در ورزش کشور قهرمانان جهان زیادی داشته است.

مضاعف اینکه اکثر روسای هیئت‌های ورزشی لرستان از قهرمان قدیمی وکارشناسان خبره ورزش می باشند وبا وجود مشکلات شدید مالی کارنامه موفقی از خود بجای گذاشته ،در بحث زیر ساخت ها انصافادر دولت های نهم ودهم کارهای بسیار خوبی در حوزه ورزش وگسترش فضایی ورزشی انجام شده است ولی با وجود این همه کار این برای لرستان کافی نیست.
 
اتمام پروژه زخمی شده و نیمه تمام ورزشی استان لرستان ، بیش از12 میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. در حال حاضر استان لرستان دارای پروژه های نیمه تمامی است که این پروژه های زخمی شده و نیمه تمام حدود 3 میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. 

درصد قابل توجهی از جمعیت استان لرستان را جوانان تشکیل می دهد که باید شرایط و بسترها را برای این جمعیت جوان فراهم کنیم. که در استان لرستان هم پروزهای نیمه کاره به وفور در سراسر لرستان دیده می شود که می توان به پروژههای که در سفرهای اول تا سوم رئیس جمهوردر دولت های نهم ودهم مصوب شد ولی بسیاری از این پروژه‌های به دلایل واهی وکمبود اعتبارودیگر توجیهات نیمه کاره باقی مانده است که می توان به پروژه‌های همچون احداث سالن اختصاصی بانوان دتها ر شهرهای مختلف استان ،احداث سالن اختصاصی برای برخی هیاتها از جمله اسکواش ،تکواندو،جودو ،وزنه برداری و...احداث چند زورخانه در کلیه شهرها استان و...اشاره نمود.
 
در دولت‌های شعارزده این اتفاقات عادی است چرا كه اگر هر دولتی با برنامه پیش می‌رفت و مثلا مشخص می‌كرد كه می‌خواهد در هر استان تعداد مشخصی خانه فرهنگ یا خانه كاراته یا زمین ورزشی بسازد، قطعا دولت بعدی هم كه روی كار می‌آمد این برنامه را پی می‌گرفت و اكنون سی و اندی سال پس از پیروزی انقلاب شاهد این حجم از پروژه‌های نیمه كاره نمی‌بودیم.
 
متاسفانه در حوزه ورزش كشور شاهد وجود پروژه‌های ورزشی هستیم كه كلنگ احداث آنها از 16 سال پیش به زمین خورده است، ولی همچنان بلاتكلیف مانده‌اند.دلیل عمده وجود چنین بحرانی در كشور توهم‌زدگی مدیران ورزشی است چراكه بدون پشتوانه بودجه‌ای و مالی وعده احداث ورزشگاه‌هایی را به مردم می‌دهند كه در همان ابتدای كار به خاطر فقدان بودجه نیمه‌كاره رها می‌شوند. 

بی‌برنامگی و تصمیمات آنی باعث شده تا امروز حجم مطالبات مردم حتی در روستاهای دورافتاده و كم‌جمعیت نیز افزایش یابد و مردم این مناطق نیز خواستار تاسیس ورزشگاه‌های اختصاصی باشند در حالی كه جامه عمل پوشاندن به این مطالبات به بودجه بیش از 20 سال كشور نیازمند است. 

وجود ورزشگاه‌های نیمه‌كاره مشكلات عدیده‌ای همچون بالارفتن هزینه اتمام آنها با توجه به افزایش نرخ تورم و از بین رفتن استحكام و بنیه اولیه آنها را به‌دنبال دارد. این در حالی است كه نمی‌دانیم تصمیمات وزیر جدید ورزش و جوانان درخصوص این حجم از پروژه‌های نیمه كاره ورزشی چه خواهد بود.
 
در این شرایط گاهی دیده می‌شود كه برخی نمایندگان تلاش می‌كنند بودجه‌ای برای ساخت استادیومی در كشوری دیگر تخصیص یابد كه این رفتارها واقعا مناسب نیست و در حالی‌كه كشور خودمان در این بخش دچار مشكلات عدیده است، روا نیست به فكر ورزش همسایگان باشیم. باید توجه داشت كه پروژه‌های نیمه كاره به غیر از صرف زمان هزینه‌های مالی بسیاری به كشور تحمیل می‌كند چرا كه پروژه نیمه كاره‌ای كه سال‌ها در معرض باد و باران قرار داشته است، قطعا احتیاج به بازسازی دارد.
 
نكته قابل توجه این است كه كلنگ سالن ورزشی‌ای كه 15 سال پیش به زمین خورده امروز دیگر جوابگوی احتیاجات منطقه نیست؛ ورزشگاهی كه با توجه به جمعیت یك شهر، در آن زمان برای 5هزار نفر در نظرگرفته شده بود... امروز باید بیش از 15 هزار نفر را در خود جای دهد و این یعنی بی‌برنامگی و مقطعی‌نگر بودن مسئولان. 

از طرف دیگر برخی ورزشگاه‌های نیمه كاره نیازمند نوسازی هستند تا بعد به مرحله تكمیل طرح برسند زیرا گذشت زمان برخی سازه‌های آنها را به‌طور كلی غیرقابل استفاده كرده است. به هر حال این میزان از پروژه‌های نیمه تمام تنها حاصل بی‌برنامگی است كه امید می‌رود در دولت یازدهم مورد توجه قرار گرفته و ساماندهی شود.